கிருசாந்தி குமாரசாமி, செம்மணி மனிதப்புதைகுழிகள் மற்றும் நீதி தேடும் நீண்ட போராட்டம்

✧. முன்னுரை

1996 செப்டம்பர் 7ஆம் தேதி, யாழ்ப்பாணத்தைச் சேர்ந்த 18 வயது பள்ளி மாணவி கிருசாந்தி குமாரசாமி, இராணுவக் கண்காணிப்பு சாவடியில் சிக்கி இலங்கை இராணுவத்தினரால் மிருகத்தனமாக பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டு கொலை செய்யப்பட்டார். அவரைத் தேடிச் சென்ற அவரது தாயார் ராசம்மாள், சகோதரர் பிரணவன் மற்றும் அயலவர் கிருபாகரன் (கிருபா) ஆகியோரும் அதே இராணுவத்தினரால் கடத்தப்பட்டு படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.
அவர்கள் நால்வரின் உடல்கள் செம்மணியில் புதைக்கப்பட்ட நிலையில் கண்டெடுக்கப்பட்டன. இந்த சம்பவம், இலங்கையில் தமிழர்களுக்கு எதிரான அரச அனுமதியுடன் நடைபெற்ற வன்முறைகளின் மிகவும் கொடூரமான சின்னமாக மாறியது.

இன்று, இருபதுக்கும் மேற்பட்ட ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், செம்மணி மண்ணில் இருந்து மீட்கப்படும் எலும்புக்கூடுகள், கிருசாந்தி வழக்கின் கொடூர உண்மையைக் குறிப்பதோடு மட்டுமல்லாமல், நூற்றுக்கணக்கான காணாமல் ஆக்கப்பட்ட தமிழர்களின் மனிதப்புதைகுழி உண்மைகளையும் உலகுக்கு வெளிக்கொணர்கின்றன.

✦. வெளிப்பட்ட வன்முறையின் வலை

சம்பவமும் அதின் விளைவுகளும்: கிருசாந்தி, தனது A/L வேதியியல் பரீட்சையை முடித்து வீடு திரும்பியபோது, கைதடி இராணுவச் சாவடியில் நிறுத்தப்பட்டார். அதன்பின் அவர் காணாமல் போனதால், கவலையடைந்த தாயார், தம்பி மற்றும் அயலவர் தேடி சென்றனர். அவர்களும் கடத்தப்பட்டு படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.

தண்டனை மற்றும் அதிர்ச்சியான வாக்குமூலம்: 1998 ஜூலை மாதம், கிருசாந்தி மற்றும் அவரது குடும்பத்தாரின் கொலைக்காக ஆறு இராணுவத்தினர் (அவர்களில் ஒருவரான சோமரத்ன ராஜபக்ஷ உட்பட) மரண தண்டனைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டனர். விசாரணையின் போது, ராஜபக்ஷ நீதிமன்றத்தை அதிர்ச்சியடையச் செய்தார். “செம்மணியில் 300 முதல் 400 உடல்கள் புதைக்கப்பட்டுள்ளன” என அவர் வாக்குமூலம் அளித்தார். இந்த வாக்குமூலம் தான் பின்னர் மனிதப்புதைகுழி அகழ்வுகளுக்கான கதவைத் திறந்தது.

✦. மறுப்பிலிருந்து வெளிப்பாட்டிற்கு: செம்மணி அகழ்வுகள்

1999 அகழ்வுகள்: ராஜபக்ஷின் வாக்குமூலத்தின் அடிப்படையில், சட்ட அமலாக்கம் 15 எலும்புக்கூடுகளை கண்டெடுத்தது. அவற்றில் சில 1996இல் காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்களுடன் ஒத்துப்போனதாக கண்டறியப்பட்டது. சில எலும்புக்கூடுகள் கயிறால் கட்டப்பட்டும் கண் மூடப்பட்டும் இருந்தது. ஆனால் அரசியல் அழுத்தம் காரணமாக விசாரணை விரைவில் மந்தமாகியது.

2025 அகழ்வுகள்: 2025ஆம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில், செம்மணி-சிந்துபத் மயானத்தில் கட்டுமானப் பணிகள் மேற்கொள்ளும் போது, மனித எலும்புகள் வெளிப்பட்டன. இதையடுத்து நீதிமன்ற உத்தரவின் பேரில் அகழ்வுகள் தொடங்கப்பட்டன.

︎ஆரம்பத்தில் 19 எலும்புக்கூடுகள் மீட்கப்பட்டன. அதில் மூன்று குழந்தைகளின் எலும்புக்கூடுகள் உட்பட, பள்ளி பை போன்ற தனிப்பட்ட பொருட்களும் கண்டெடுக்கப்பட்டன.

︎ஆகஸ்ட் 2025க்குள், 141 எலும்புக்கூடுகள் வெளிக்கொணரப்பட்டன. அதில் குழந்தைகளும் இருந்தனர். பால் பாட்டில்கள், விளையாட்டு பொருட்கள், உடைகள் போன்றவை கண்டு கொள்ளப்பட்டன. இவை சாதாரண பொதுமக்கள் – குறிப்பாக குழந்தைகள் கூட படுகொலை செய்யப்பட்டிருப்பதைக் காட்டின.

மனித உரிமை ஆணையத்தின் பங்கு: இலங்கை மனித உரிமை ஆணையம் (HRCSL) ஆகஸ்ட் 2025இல் செம்மணியை பார்வையிட்டு, சர்வதேச நிபுணர்களின் பங்கேற்பு அவசியம் என வலியுறுத்தியது. இவை நீதிமன்றத்திற்கு அப்பாற்பட்ட படுகொலைகள் எனக் கருதப்படுகின்றன.

சர்வதேச சட்ட வல்லுநர்களின் கோரிக்கை: சர்வதேச சட்ட ஆணையம் (ICJ), அனைத்து விசாரணைகளும் Minnesota Protocol படி நடைபெற வேண்டும் என்றும், இலங்கை அரசு சர்வதேச கண்காணிப்பை அனுமதிக்க வேண்டும் என்றும் வலியுறுத்தியது.

✦. அமைதியான அரசியல் ஒழுங்குமுறையும் நீதி இல்லாமையும்

அரசின் அலட்சியம்: பல அரசுகள் மாறியும், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதியை வழங்கும் ஆவல் காட்டப்படவில்லை. Office on Missing Persons (OMP) போன்ற அமைப்புகள் உருவாக்கப்பட்டாலும், அரசியல் தலையீடுகளால் மக்கள் நம்பிக்கையை இழந்துள்ளன.

சத்தியத்தை ஒடுக்குதல்: ராஜபக்ஷ, மேலும் மனிதப்புதைகுழிகள் குறித்து சொல்லக்கூடாது என அரசியல் அழுத்தம் வந்ததாகவும், சிறையில் தாக்குதலுக்குள்ளானதாகவும் கூறியுள்ளார். அவரது வழக்கறிஞர், பிரபல தமிழ் உரிமை போராளி குமார் பொன்னம்பலம் படுகொலை செய்யப்பட்டதும், உண்மையை வெளிப்படுத்தும் வாய்ப்புகளைத் தடுத்து நிறுத்தியது.

பெருந்தொகை மனிதப்புதைகுழிகள் – தேசிய அவமானம்: செம்மணி மட்டும் அல்லாமல், மன்னார், சூரியக்கண்டி, மாதளை, துரைஅப்பா விளையாட்டரங்கம் போன்ற இடங்களிலும் மனிதப்புதைகுழிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. நூற்றுக்கணக்கான எலும்புக்கூடுகள் அகழப்பட்டாலும், விசாரணைகள் அரசியல் காரணங்களால் நிறுத்தப்பட்டு வருகின்றன.

✦. எதிர்காலத்திற்கான பாதை

︎உண்மை – குணமளிக்கும் மருந்து: செம்மணி அகழ்வுகள், வலிமிகு நினைவுகளை எழுப்பினாலும், அது பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களுக்கு உண்மையான அங்கீகாரம் அளிக்கிறது.

︎விசாரணையின் நம்பகத்தன்மை: சர்வதேச தரத்திற்கு ஏற்ப சான்றுகள் சேகரிக்கப்படாவிட்டால், உண்மை மீண்டும் புதைக்கப்பட்டுவிடும் அபாயம் உள்ளது.

︎சர்வதேச பங்கேற்பின் அவசியம்: உள்நாட்டு அமைப்புகள் தோல்வியுற்ற நிலையில், சர்வதேச கண்காணிப்பே ஒரே பாதுகாப்பான வழியாகும்.

சர்வதேச சட்டப் பொறுப்புகள்: இலங்கை, ICCPR மற்றும் ICPPED உடன்படிக்கைகளின் கீழ், உயிர் பாதுகாப்பு மற்றும் காணாமல் ஆக்கப்பட்டோரின் விசாரணை பொறுப்புகளை ஏற்க வேண்டும்.

✦. முடிவுரை:

கிருசாந்தி குமாரசாமியின் துயரமான மரணம், தமிழர்களின் வரலாற்றில் அழியாத காயமாகவே நிற்கிறது. அவர் மற்றும் அவரது குடும்பம் சந்தித்த கொடுமைகள், இலங்கையின் போர் குற்றங்களை உலகின் கவனத்துக்கு கொண்டு வந்தன.
இன்று செம்மணி மண்ணில் இருந்து வெளிவரும் எலும்புக்கூடுகள், அரச அனுமதியுடன் மறைக்கப்பட்ட கொலைகளின் சான்றுகளாக நின்றுகொண்டிருக்கின்றன.

இலங்கை அரசு சர்வதேச பங்கேற்பை ஏற்று, சாட்சியங்களை வெளிப்படையாக விசாரிக்கும்போது மட்டுமே, செம்மணி ஒரு அநீதியின் சின்னத்திலிருந்து – நீதிக்கான அடித்தளமாக மாறும். அதுவே உண்மை, சமரசம் மற்றும் அமைதிக்கான பாதையைத் திறக்கும்.

---