முள்ளிவாய்க்கால் என்பது வெறும் மணலும், மரங்களும், செடிகளும், கொடிகளும் கொண்ட வெறும் நிலப்பரப்பல்ல, “அது ஒரு இனப்படுகொலையின் சாட்சி” – சிவா சின்னப்பொடி.

16.05.2025 – தமிழீழம்.

முள்ளிவாய்க்கால் என்பது வெறும் மணலும், மரங்களும், செடிகளும், கொடிகளும் கொண்ட வெறும் நிலப்பரப்பல்ல, ” அது ஒரு இனப்படுகொலையின் சாட்சி.”

– சிவா சின்னப்பொடி.

அங்குச் சிந்தப்பட்ட ஒவ்வொரு துளி இரத்தமும், பறிக்கப்பட்ட ஒவ்வொரு உயிரும் ஒரு கதையைச் சொல்கிறது. சொல்ல முடியாத துயரத்தையும், அழியாத நினைவுகளையும் சுமந்து நிற்கும் புனித பூமி அது.

அந்தக் கொடிய நாட்களில், உணவுக்கும், நீருக்கும், மருத்துவ உதவிக்கும் கூட வழியின்றி லட்சக்கணக்கான மக்கள் நிர்கதியாக நின்றார்கள். கண் இமைக்கும் நேரத்தில் குண்டுகள் வெடித்தன, சிதறினர், கதறினர். தாய் தன் பிள்ளையை அணைத்தபடி உயிரற்ற உடலாகக் கிடந்தாள், தந்தை தன் குடும்பத்தைக் காப்பாற்ற ஓடினான், ஆனால் அவனும் வீழ்ந்தான். முதியோர்கள், குழந்தைகள், பெண்கள் என வயது வித்தியாசமின்றி அனைவரும் கொல்லப்பட்டனர்.

இந்த இனப்படுகொலையை நாம் ஒருபோதும் மறக்கக் கூடாது. இது வெறும் எண்ணிக்கையோ, புள்ளிவிவரமோ அல்ல. ஒவ்வொரு உயிருக்கும் ஒரு பெயர் இருந்தது, ஒரு கனவு இருந்தது, ஒரு குடும்பம் இருந்தது. அவர்களின் இழப்பு ஈடு செய்ய முடியாதது.

காலங்கள் மாறலாம், அரசுகள் மாறலாம், ஆனால் முள்ளிவாய்க்காலில் நடந்த கொடுமை ஒருபோதும் மறையாது. ஒவ்வொரு ஆண்டும் மே 18 வரும்போதும், அந்தச் சோகமான நினைவுகள் நம்மை சூழ்ந்து கொள்ளும். ஆனால் அந்த நினைவுகளே நம்மை வலிமையாக்கும், நீதிக்கான நமது போராட்டத்தை மேலும் தீவிரப்படுத்தும்.

நாம் ஒருபோதும் நீதியை விட்டுக்கொடுக்கக் கூடாது. முள்ளிவாய்க்காலில் கொல்லப்பட்ட ஒவ்வொரு உயிருக்கும் நீதி கிடைக்கும் வரை நமது குரல் ஒலித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்.