(புரட்சி வீரவணக்கக் கவிதை)
கரும்புலிகள் – தெய்வீகத் துறவிகள்
(புரட்சி வீரவணக்கக் கவிதை)
நேரம் தடையாக்கினும் அவர்களின் நெடுந்துயில் குலைக்கவில்லை;
பேரரசுகள் வீழ்த்திய துக்க இசைக்கே பதிலளித்தது
ஒரு தீவின் உயிர்பிழைப்பு!
தாய்மண்ணின் ஒவ்வொரு மூச்சிலும்
அவர்கள் தீப்பொறிகளாய் நுழைந்தனர் —
அழிவின் சாயலல்ல,
அழிக்க இயலாத நிலைத்த உணர்வின் சுடராய்!
கரும்புலிகள்…!
இராணுவம் அல்ல அவர்கள் —
ஒரு இனத்தின் உயிர் போராட்டத்தின் தத்துவ வடிவம்!
அவர்கள் குருதியால் வரையப்பட்ட
விடுதலையின் ஒளிநிழல்கள்!
பிணங்களை வென்ற புனித வீரர்கள்!
கையில் ஆயுதமின்றியும்,
வரலாற்றின் இரும்புக் கசியை நசுக்கியவர்கள்.
அவர்கள் எழுச்சி, வெடிக்கத் தயாரான மக்கள் சிந்தனையின் உருவம்!
போராளிகள் அல்ல —
தீயின் வடிவமே!
அவர்கள் மனம் — வெறும் கருமம் அல்ல,
ஒரு சினத்தில் துளைக்கும் பாறை!
எண்ணிக்கையால் அல்ல, உறுதிச் சிந்தையால் உருவானவர்கள்!
பழிவாங்க வந்தவர்கள் அல்ல —
புதிய வரலாற்றைச் செதுக்க வந்தவர்கள்!
அவர்கள் உயிர்கள் அல்ல —
ஒரு சுடர்த்தூண்!
ஒரு ஜாதி நினைவின் விளிம்பில் வீசும் தீக்கதிர்கள்!
தமிழீழம் எனும் ஆற்றில்
தூண்டிய கனலொளி!
வாழ்வதற்காக அல்ல,
வாழ விடாத அரசியலுக்கே எதிராக
வாழ வைக்க வந்தவர்கள்!
அவர்கள் பாதை —
தங்கள் ரத்தத்தால் புனிதமாக்கப்பட்டது!
“போய் வருகிறேன் என் தாய்மண்ணே…”
இது ஒரு விடை அல்ல —
ஒரு இனத்தின் சுமைக்குரல்!
அவர்கள் புரட்சியை இரகசியமாகச் சொல்லவில்லை —
புகழுடன் சத்தமிட்டு எழுதியார்கள்!
தெய்வீகத் தியாகம் என்றால்,
அது கரும்புலிகள் வாழ்ந்த ஒவ்வொரு நாளும்!
அவர்கள் சினமும் சிந்தனையும்
அமெரிக்கா, இந்தியா, சீனாவையும் அதிர வைத்தது!
அவர்கள் போராளிகள் அல்ல,
மறுப்பின் திசைகளை வடிவமைத்தவர்கள்!
அவர்கள் அதிகாரத்தை நடுங்க வைத்தனர்,
பிணங்களுக்கு மரியாதையை வழங்கினார்கள்!
கரும்புலிகள் —
விடுதலை எனும் மறுபடியும் எழுத வேண்டிய வரலாற்றை
தங்கள் சிந்தையாலும்,
சிந்தையிலிருந்து உருவான சுடராலும் எழுதியவர்கள்!
– ஈழத்து நிலவன்
நினைவின் குரல் | மண்ணின் சுடர்
இந்தக் கட்டுரையில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ள கருத்துக்கள் ஆசிரியரின் சொந்தக் கருத்துகளே தவிர, அவை அமிழ்துவின் தலையங்க நிலைப்பாட்டைப் பிரதிபலிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.
