(தமிழர் மீண்டும் எழும் காவிய நிதர்சனம்)

ஒன்றாக வேண்டும், தமிழ் வென்றாக வேண்டும், தமிழர்!
பிளவுகள் எல்லாம் புகை போல மங்க, வானம் நமதேயாக வேண்டும்!
அடிமைச்சினத்தை அகற்றும் முனைவே நம் மூச்சாக வேண்டும்!
தலை நிமிர்ந்து, தாயகக் கனவைத் தரிசிக்கும் கண் தமிழனாக வேண்டும்!

வீரம், அது நம் குரலில் பாயும் வெடி – வெறும் வார்த்தையல்ல!
நம் முன்னோர் எழுதிய ரத்த வரலாற்றின் கவிச்சுரங்கம்!
ஒவ்வொரு போராளியின் உயிர் – ஓர் ஒளிக்கதிர்,
இருள் சூழ்ந்த உலகத்தில், தமிழர் விடுதலையின் சுடர்வெளிச்சம்!

தியாகம், அரணாக நின்ற தாய்… தந்தை… தமையன்,
மரணத்தை ஓர் மலரென ஏற்ற நம் இராசியத்தின் நாயகன்!
தூக்குக் கயிறும், கண்ணீர் தாயும், மடியில் விழும் புதல்வனும்,
இன்னும் எழும் தமிழரின் குரலாக விரியும் நவகிரக சத்தமாம்!

அர்ப்பணிப்பு, எமது உயிர் தந்த வாடை,
வாடாத மலராய் மணம்தந்து வாழும் நம் நாட்டின் வாசல்!
புத்தி, நம் போரின் பாடலாய் பாயும் உளவுத்தனநிலை,
களத்தில் நின்று கணிக்க வல்ல யுத்த மேதை தமிழன் தானே!

பிரிவினை, நம் உடலிலேயே ஊறிய ஒர் கொடிய நஞ்சு,
அரசுகள் போட்ட கோடு, நம் இரத்தத்தில் ஓடித் திரிந்து!
அந்த கோட்டைத் தாண்டியும் நம் இன உணர்வே உயர்ந்து,
“எங்களிடம் எல்லை இல்லை!” என்று புனைந்தோம் தமிழெழுச்சி!

காட்டிக் கொடுத்த துரோகிகள் – தமிழரின் இருளான நிழல்கள்,
அவர்கள் பேணிய பதவிக்காக இறந்தனரே எத்தனை விழிகள்!
தங்கள் வெற்றிக்காக விற்றதெங்கே எம் உயிர்கள்?
போர்க்கொடி வீசிய வீரம்… இன்று சொல்கிறது அந்தக் குறிகள்!

தமிழ் சந்ததி, எம் மறக்க முடியாத தொடர்ச்சி –
தாய் மொழியால் எழுதப்படுகிற ஒரே உண்மையான வரலாறு!
தமிழ் இளைய சமுகம், நீ மட்டும் தான் இப்போது வழி,
உன் சத்தம் தான் எம்மை மீட்டெடுக்கும் புரட்சிப் பறவை!

❂ முடிவில்…

ஒன்றாக வேண்டும்! — ஏனெனில் பிளவு தமிழனை அழிக்கிறது.
தமிழ் வென்றாக வேண்டும்! — ஏனெனில் வெற்றி என்பதே நம் சிந்தனை.
தமிழர்! — உனது அடையாளம் உலகம் கற்றுக்கொள்ளும் காலம் வந்துவிட்டது!

『 எழுதியவர்