எழுதியவர்
ஈழத்து நிலவன்
1987 ஆகஸ்ட் 4ஆம் தேதி, யாழ்ப்பாணம் சுதுமலையில் இடம்பெற்ற “சுதுமலைப் பிரகடனம்” தமிழீழ விடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றின் ஒரு மிக முக்கியமான அரசியல் நிகழ்வாகும். தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தின் தலைவர் வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் அன்றைய நாள் தமிழ் மக்களுக்கு நேரடியாக உரையாற்றிய இந்நிகழ்வு, தமிழரசியல் சிந்தனையின் தூணாகவும், இந்தியக் கூடங்கோளாட்சிக்கு எதிராக எழுச்சியாகவும் விளங்குகிறது.
✦. இந்தியா-இலங்கை ஒப்பந்தம்: ஒரு பிராந்திய சக்தியின் அரசியல் சூழ்ச்சி
1987 ஜூலை 29 அன்று இந்திய பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி மற்றும் இலங்கை ஜனாதிபதி ஜே.ஆர். ஜெயவர்தன ஆகியோர் இடையே கையெழுத்திடப்பட்ட இந்தியா-இலங்கை ஒப்பந்தம், வெளிப்படையாக ஒரு சமாதான ஒப்பந்தம் போல இருந்தாலும், அதற்குப் பின்னால் இருந்தது இந்தியாவின் பிராந்திய ஆதிக்க எண்ணம்:
● இலங்கைவை பாகிஸ்தான், சீனாவின் நெருக்கத்திலிருந்து பிரித்தெடுத்தல்
● தமிழர்களின் நிலங்களை இந்திய இராணுவத்தின் கட்டுப்பாட்டிற்குள் கொண்டு வருதல்
● விடுதலை இயக்கங்களை ஆயுதமற்றவையாக மாற்றி, தமிழீழம் உருவாவதை தடுப்பது
இந்த ஒப்பந்தத்தில் தமிழீழ மக்களும், அவர்களின் பிரதிநிதிகளான இயக்கங்களும் ஒருபோதும் கலந்துக்கொள்ளவில்லை என்பது மிக முக்கியமான சாட்சி.
✦. சுதுமலை உரையின் அரசியல் பிணைப்பு
வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் உரையில் மிக முக்கியமான அரசியல் வாசகங்கள் இடம்பெற்றன:
● தன்னாட்சி உரிமையின் உறுதி:
“ஒரு பெரிய சக்தி எங்கள் மக்களின் எதிர்காலத்தை தீர்மானிக்கின்றது. எங்களால் ஒன்றும் செய்ய முடியாத சூழ்நிலையில், எங்கள் சுய முடிவெடுக்கும் உரிமை எங்கு போனது?” என்ற வார்த்தைகள், இந்திய சதி அரசியலால் கட்டாய நிலைக்கு தள்ளப்பட்ட தமிழர்களின் மனநிலையை வெளிப்படுத்தின.
● பாதுகாப்புப் பொறுப்பை இந்தியாவிற்கு ஒப்படைத்தல்:
“எங்கள் ஆயுதங்களை ஒப்படைக்கும் நேரத்திலிருந்து, எங்கள் மக்களின் பாதுகாப்புக்கான முழுப்பொறுப்பும் இந்திய அரசுக்கு உரியது.” – இந்த கூற்று இந்தியாவை ஒரு சர்வதேச சட்டப் பொறுப்புக்குள் கொண்டு வந்தது.
● நம்பிக்கையின் வெளிப்பாடு:
“இந்திய பிரதமரின் நேர்மையை நாங்கள் நம்புகிறோம்.” – இதில் ஒளிந்திருப்பது ஒரு விடுதலை இயக்கத்தின் சாத்தியமற்ற நம்பிக்கையும், அரசியல் அறமும் தான்.
✦. ஆயுதங்கள் ஒப்படைத்த பின்னர் நிகழ்ந்த துரோகங்கள்
சுதுமலை உரையின் பின்னர், இந்தியா-இலங்கை ஒப்பந்தத்திற்கிணங்க தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் தங்களது ஆயுதங்களை இந்திய அமைதிப்படை (IPKF) க்கு ஒப்படைத்தனர். அதன் பிறகு நடந்தது:
● இந்திய இராணுவம் யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி, வவுனியா, மன்னார், மட்டக்களப்பு போன்ற பகுதிகளில் பூரண போர் நடவடிக்கைகளை தொடங்கியது
● ஆயிரக்கணக்கான பொதுமக்கள் – குறிப்பாக பெண்கள், குழந்தைகள் – வன்புணர்வு, கொலை, தூக்குதல் போன்ற படுகாயங்களை சந்தித்தனர்
● “அமைதிக்காக வந்த” இந்தியப் படை, திமுகக் கொள்கையை காப்பாற்றும் பெயரில் தாக்குதல் படையணியாக மாறியது
✦. இந்திய இராணுவத்தின் தமிழீழப் போர்
1987 முதல் 1990 வரை, இந்திய அமைதிப்படை மேற்கொண்ட நடவடிக்கைகள் தமிழரைக் குறிவைத்து நிகழ்த்திய போர்குற்றங்களாக அமைந்தன:
● 5000க்கும் மேற்பட்ட பொதுமக்கள் கொல்லப்பட்டனர் (UNHCR மற்றும் Human Rights Watch ஆவணங்கள்)
● தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் மீது முழுமையான படைநடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன
● கிராமங்கள் தீக்கரையாக்கப்பட்டன, பெண்கள் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டனர், முதியவர்கள் தூக்கப்பட்டனர், குழந்தைகள் வெட்டி கொல்லப்பட்டனர்
இந்திய அரசு தமிழருக்கு நியாயம் செய்பவையாக அல்ல, அதிக்கம் செலுத்தும் படையணி என தனது முகமூடியை கழற்றி விட்டது.
✦. சர்வதேச சட்டப்பாய்ச்சி மற்றும் இந்தியப் போர்க்குற்றங்கள்
சுதுமலை உரையில் வெளிப்பட்டவாறு, இந்தியாவின் நடவடிக்கைகள் சர்வதேச சட்டத்தின் கீழ் கண்காணிக்கப்படும்:
● ஜினீவா ஒப்பந்தம் – Protocol I (1977): ஒரு நாட்டின் இராணுவம் வெளிநாட்டில் பாதுகாப்பிற்காகச் செயல்படும் பொழுது ஏற்படும் மக்கள் மீதான நஷ்டங்களுக்கு அந்த நாடே பொறுப்பாகிறது
● UNHCR 1991 அறிக்கை: இந்திய அரசின் நடவடிக்கைகள் தொடர்பான விசாரணையை வலியுறுத்தியது
● Human Rights Watch, Amnesty International போன்ற அமைப்புகள் இந்து இராணுவத்தின் மனித உரிமை மீறல்களை பதிவுசெய்தன
இந்தியாவின் படைநடவடிக்கைகள், ஒப்பந்தத்தின் நோய்க்கோட்பாடுகளையே மீறின.
✦. தமிழரசியல் வரலாற்றில் சுதுமலை உரையின் நிலையான இடம்
சுதுமலை உரை என்பது ஒரு சாதாரண அரசியல் உரை அல்ல. அது:
● தமிழரசு உரிமையை உறுதி செய்த அரசியல் அறிவிப்பு
● இந்தியாவிற்கு பொறுப்பை ஒப்படைத்த சட்ட ஆவணம்
● அதிகார வெறிக்கெதிராக எழுந்த நியாய போராளியின் உரை
இன்று வரைக்கும், இது தமிழர் அரசியல் சிந்தனையின் வழிகாட்டியாக விளங்குகிறது. இந்திய ஆட்சி வஞ்சகங்களைப் புரிந்துகொள்ளும் மூலதளமாக இது நீடிக்கிறது.
சுதுமலைப் பிரகடனம் என்பது:
︎ இந்தியாவின் உள்நாட்டு நியாயமின்றி மேற்கொண்ட வரலாற்றுப் பாதகங்களை வெளிக்கொணரும் பொலிவான உரை
︎ தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம் நம்பிக்கையுடன் இந்திய அரசை நெருக்கத்தில் வைத்த நேரத்தின் அரசியல் சாட்சியம்
︎ நம்பிக்கையிலிருந்து ஏற்பட்ட துரோகமும், அந்த துரோகத்திலிருந்து எழுந்த போராட்டமும், அந்த போராட்டத்தில் இருந்து பிறந்த ஒரு அரசியல் மரபும்
இது தமிழீழ தேசிய விடுதலை இயக்கத்தின் அரசியல் அடையாளமாக, இந்திய இராஜதந்திர ஆபத்துகளின் முகமூடியை கிழிக்கின்ற வரலாற்றுப் பிரமாணமாக என்றும் நிலைக்கின்றது.
✰✰✰
இந்தக் கட்டுரையில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ள கருத்துக்கள் ஆசிரியரின் சொந்தக் கருத்துகளே தவிர, அவை அமிழ்துவின் தலையங்க நிலைப்பாட்டைப் பிரதிபலிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.
