தமிழகம், சங்ககால நாகரிகத்தின் மையம், உலகின் தொன்மையான மொழியான தமிழின் தாய் மண்ணாக இருந்து வருகிறது. ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக இந்நிலம் தமிழர் மொழி, கலாச்சாரம், அடையாளம், அரசியல், சமூக அமைப்பின் பூர்வீகத் தளமாக விளங்கியுள்ளது. எனினும், கடந்த 70 ஆண்டுகளில் — குறிப்பாக 1990களுக்குப் பிறகு — தமிழகத்தில் வெளிமாநில குடியேற்றம் கட்டுப்பாடின்றி அதிகரித்துள்ளது. இது இயல்பான மக்கள் தொகை வளர்ச்சி அல்ல; முற்றிலும் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார நோக்கங்களோடு, மைய அரசு ஆதரவோடு நிகழும் நீண்டகால திட்டமிடப்பட்ட மக்கள் தொகை மாற்றம். இந்த மாற்றம், மொழி, பண்பாடு, வேலை வாய்ப்பு, வாக்காளர் அமைப்பு, அரசியல் அதிகாரம், பொருளாதார வளங்கள் ஆகிய அனைத்தையும் பாதிக்கும் வகையில் உருவெடுத்து வருகிறது.
மொழி அடிப்படையிலான மாநில அமைப்பின் வரலாறு
1956 ஆம் ஆண்டில் அமலுக்கு வந்த “States Reorganisation Act” மூலம், இந்தியாவில் மாநில எல்லைகள் மொழி அடிப்படையில் மறுசீரமைக்கப்பட்டன. தமிழகத்தின் உருவாக்க நோக்கம் — பூர்வகுடி தமிழர்களின் மொழி மற்றும் பண்பாட்டை பாதுகாப்பது. ஆனால் 1956க்கு பின் நடைபெற்ற மக்கள் இடம்பெயர்வுகள் கட்டுப்பாடின்றி தொடர்ந்ததால், இந்த அடிப்படை நோக்கமே ஆபத்துக்குள்ளானது. மொழி அடிப்படையில் மாநிலங்களை அமைத்த போதிலும், மக்கள் குடியேற்றத்திற்கு எந்த வலுவான தடையும் இல்லாததால், வடமாநிலங்களில் இருந்து தமிழகத்திற்கு மக்கள் பெருகி வந்தனர்.
1951 முதல் 2021 வரை மக்கள் தொகை மாற்றம்
1951 ஆம் ஆண்டின் மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, தமிழகத்தில் பூர்வகுடி தமிழர்கள் மொத்த மக்கள்தொகையில் சுமார் 98.7 சதவீதமாக இருந்தனர்; வெளிமாநில மக்கள் வெறும் 1.1 சதவீதம். 1961 இல் பூர்வகுடி விகிதம் 98.2 சதவீதமாகக் குறைந்து, வெளிமாநில மக்கள் 1.5 சதவீதமாக உயர்ந்தனர். 1971 இல் பூர்வகுடிகள் 97.8 சதவீதமாகவும், வெளிமாநில மக்கள் 1.9 சதவீதமாகவும் இருந்தனர். 1981 இல் பூர்வகுடிகள் 97.1 சதவீதமாகக் குறைய, வெளிமாநில மக்கள் 2.6 சதவீதம் ஆனார்கள். 1991க்குள் பூர்வகுடிகள் 96 சதவீதம், வெளிமாநில மக்கள் 3.8 சதவீதம். 2001 இல் பூர்வகுடிகள் 94.8 சதவீதம், வெளிமாநில மக்கள் 4.9 சதவீதம். 2011 இல் பூர்வகுடிகள் 92.7 சதவீதம், வெளிமாநில மக்கள் 6.9 சதவீதம். 2021 இல் பூர்வகுடிகள் 89.6 சதவீதமாகக் குறைந்து, வெளிமாநில மக்கள் 9.9 சதவீதம் ஆகியுள்ளனர். இது கடந்த 70 ஆண்டுகளில் வெளிமாநில மக்கள் விகிதம் பத்துமடங்கு உயர்ந்ததை காட்டுகிறது.
குடியேற்ற வளர்ச்சியின் கட்டங்கள்
1956 முதல் 1975 வரை, முக்கியமாக Neyveli Lignite Corporation, BHEL போன்ற அரசு மற்றும் தொழில்துறை திட்டங்களுக்கு வடமாநில மக்கள் குறைந்த அளவில் வந்தனர். 1976 முதல் 1995 வரை, கட்டுமானத் துறை விரிவடைந்ததால், அதிகமான வடமாநில தொழிலாளர்கள் நிரந்தரமாக குடியேறத் தொடங்கினர். 1996 முதல் 2010 வரை, தகவல் தொழில்நுட்பம், ரயில்வே, தேசிய நெடுஞ்சாலைகள், சில்லறை வணிகம் போன்ற துறைகளில் வடமாநில மக்கள் பெருமளவில் நுழைந்தனர். 2011 முதல் இன்று வரை, சென்னை, கோயம்புத்தூர், திருப்பூர், மதுரை போன்ற நகரங்களில் மலிவு வாடகை, வேலை வாய்ப்பு மற்றும் போக்குவரத்து வசதிகள் காரணமாக வடமாநில மக்கள் பெரும் அளவில் குடியேறியுள்ளனர்.
அரசியல், சமூக மற்றும் பொருளாதார விளைவுகள்
இந்த குடியேற்ற வளர்ச்சி, தமிழகத்தின் அரசியல் மற்றும் சமூக அமைப்பில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தி வருகிறது. 2011க்குப் பிறகு, சென்னை மற்றும் திருப்பூர் போன்ற நகரங்களில் வெளிமாநில வாக்காளர்கள் 15 முதல் 20 சதவீதம் வரை உயர்ந்துள்ளனர். இதனால், உள்ளூர் தேர்தல் முடிவுகள் பாதிக்கப்படுவதோடு, அரசியல் கட்சிகள் வடமாநில வாக்குகளை ஈர்க்கும் முயற்சியில் ஈடுபடுகின்றன. பொருளாதார ரீதியில், மலிவு கூலிக்கு வேலை செய்யும் வெளிமாநில தொழிலாளர்கள், உள்ளூர் தமிழர்களின் வேலை வாய்ப்புகளை குறைக்கின்றனர். சமூக ரீதியில், ஹிந்தி பேசும் மக்கள் அதிகரிப்பதால், வணிகம், அரசு அலுவலகங்கள், போக்குவரத்து ஆகிய துறைகளில் ஹிந்தி ஆதிக்கம் விரிவடைந்துள்ளது.
எதிர்கால மக்கள் தொகை கணிப்பு
தற்போதைய வளர்ச்சி தொடர்ந்தால், 2040-க்குள் பூர்வகுடி தமிழர்கள் மாநில மக்கள்தொகையில் 80 சதவீதத்துக்கும் குறைவாகிவிடுவார்கள். 2060-க்குள் வெளிமாநில மக்கள் விகிதம் 25 சதவீதத்தை எட்டும் அபாயம் உள்ளது. அப்போது, அரசியல் அதிகாரம், நிர்வாக கட்டுப்பாடு, பொருளாதார வளங்கள் ஆகியவை வடமாநில ஆதிக்கத்தில் செல்லும். தமிழகம் தனது மொழி மற்றும் பண்பாட்டு அடையாளத்தை இழக்கும் அபாயம் பெருகும்.
தமிழர்களின் வரலாற்று பொறுப்பு
இந்த நிலையை மாற்ற, தமிழர்கள் தங்களின் வரலாற்று பொறுப்பை உணர்ந்து உடனடி நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.
➊. தமிழ் மொழி பாதுகாப்பு சட்டம் கொண்டு வரப்பட வேண்டும்; அரசு அலுவலகங்கள், கல்வி, வணிகம் ஆகிய துறைகளில் தமிழ் கட்டாயமாக பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்.
➋. வாக்காளர் பட்டியல் சுத்திகரிப்பு மூலம் சட்டவிரோதமாக சேர்க்கப்பட்ட வெளிமாநில வாக்குகளை நீக்க வேண்டும்.
➌. வேலை வாய்ப்புகளில் பூர்வகுடிகளுக்கு முன்னுரிமை வழங்கப்பட வேண்டும்.
➍. குடியேற்றக் கண்காணிப்பு மற்றும் எல்லைச் சோதனை மையங்கள் தமிழக எல்லைகளில் அமைக்கப்பட வேண்டும்.
➎. தமிழர் ஒன்றிணைவு — சாதி, மத பிளவுகளைத் தாண்டி, ஒரே தமிழர் அடையாளத்தை வலுப்படுத்த வேண்டும்.
தமிழகம் இன்று ஒரு “மௌன அரசியல் படையெடுப்பில்” சிக்கியுள்ளது. 1951இல் வெளிமாநில மக்கள் வெறும் 1 சதவீதமாக இருந்த நிலையில், 2021இல் அவர்கள் 10 சதவீதத்தை எட்டிவிட்டனர். இது தொடர்ந்தால், சில தசாப்தங்களில் தமிழர்கள் தங்கள் சொந்த மண்ணில் சிறுபான்மையாக மாறும் அபாயம் மிக அதிகம். மொழி, நிலம், வேலை வாய்ப்பு, அரசியல் அதிகாரம், பொருளாதாரம், பாதுகாப்பு — அனைத்தையும் காப்பது இன்று ஒவ்வொரு தமிழனின் கடமை. இவ்வாறு வரலாற்றை உணர்ந்து, அரசியல் மற்றும் சமூக இயக்கத்தை எழுப்புவது தான் தமிழகத்தின் எதிர்காலத்தை காப்பாற்றும் ஒரே வழி.
ஈழத்து நிலவன்
(வரலாற்று-அரசியல் ஆய்வாளர்)
இந்தக் கட்டுரையில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ள கருத்துக்கள் ஆசிரியரின் சொந்தக் கருத்துகளே தவிர, அவை அமிழ்துவின் தலையங்க நிலைப்பாட்டைப் பிரதிபலிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.
MORE FROM AUTHOR
