அப்பா – மகள்: நினைவுகளின் பயணம்

அவள் பிறந்த அந்த விடியலில்,
மருத்துவமனையின் ஜன்னல்களில்
சூரியன் இன்னும் வரவில்லை;
ஆனால் அப்பாவின் முகத்தில்
ஏற்கனவே ஒரு சூரியன் உதித்துவிட்டது.

சிறு குழந்தையின் அழுகை,
அவனின் காதில் ஒலித்த
முதலாவது தெய்வீக இசை.
சிறு விரலில் அவன் விரல் தொட்டபோது,
அவன் வாழ்க்கையின் வரைபடம்
புதிய பாதையை எடுத்தது.

❈❈❈

குழந்தைப் பருவம்

முதல் நடையின் போது
அவள் தடுமாறினாள்,
அவள் விழும் முன்
அவன் கை அவளை தாங்கியது.
“பயம் வேண்டாம், அப்பா இருக்கான்”
என்று சொல்லாத வார்த்தைகள்,
அவளின் இதயத்தில்
நம்பிக்கையின் அடித்தளமாய் ஆனது.

மழையில் நனைந்தபோது,
அவன் தன் சட்டையை கழற்றி
அவளின் மேல் போர்த்தினான்.
அவளின் குளிர்ந்த கைகளில்
அவனின் சூடு ஊறியது.

❈❈❈

பள்ளி நாட்கள்

பள்ளியின் முதல் நாளில்,
அவள் கதவுக்குள் சென்றதும்
அவன் வெளியே நின்றுகொண்டே,
கண்கள் கதவிலேயே நிறுத்தினான்.
மாலை மணி அடிக்கும் வரை
அவனின் மனசு ஒரே கேள்வி கேட்டது —
“என் மகள் சாப்பிட்டாளா?”

மாலை அவள் ஓடி வந்து
“அப்பா!” எனக் குரல் கொடுத்தபோது,
அந்த ஒரு சத்தம்
அவனின் சோர்வை துரத்தியது.

❈❈❈

இளமை

காலம் விரைந்தது…
அவள் உயர்கல்வி படிக்கப் புறப்பட்டாள்.
புதிய உலகம், புதிய முகங்கள்,
ஆனால் அப்பாவின் மனதில்
அவள் இன்னும் அந்தச் சிறுமியே.
இரவில் அவள் படிக்கும் அறையின் கதவுக்கு
வெளியே அவன் நடக்கும் காலடிச்சத்தம்,
அவளுக்குத் தெரியாது.

சில நேரங்களில்
“அப்பா என்னைப் புரிந்துகொள்வதில்லை”
என்று அவள் கோபப்பட்டாலும்,
அவன் உள்ளத்தில்
ஒரே ஒரு வாக்குறுதி —
“என் மகளுக்குச் சாயம் கூட படக்கூடாது.”

❈❈❈

மணமாலை நாள்

அவள் மணமகளாக
மணமகன் கையைப் பிடித்தாள்;
அவன் சிரித்தான்…
ஆனால் அந்தச் சிரிப்பின் உள்ளே
மனதின் ஓர் அறை வெறிச்சோடியது.
“இனி அவள் என்னுடன் இல்லையென்றாலும்,
என் ஆசீர்வாதம் அவளைத் தொடர்ந்து செல்லும்”
என்று மனதுக்குள் கூறிக் கொண்டான்.

❈❈❈

இறுதி நிமிடம்

ஆண்டுகள் பறந்தன…
ஒருநாள் மருத்துவமனை அறையில்,
அவனின் மூச்சு மெதுவாகி வந்தது.
மகள் அருகில் உட்கார்ந்து
அவனின் கையை பிடித்தாள்.
அவன் கண்களில்,
குழந்தையாக இருந்த அவளின் முகமே தெரிந்தது.

“பயப்படாதே மகளே…
நான் எப்போதும் உன் அருகில்தான்” —
சொல்லாமல் சொன்ன வாக்குறுதி
அவளின் ஆன்மாவில் பதிந்தது.

மூச்சு நின்றது.
ஆனால் அந்த பாசம்
நிறைவற்றது.
அவள் வாழ்க்கையின்
ஒவ்வொரு அடியிலும்,
ஒவ்வொரு சுவாசத்திலும்
அப்பா என்ற நிழல்
என்றும் தொடர்கிறது.

எழுதியவர்
ஈழத்து நிலவன்
20/08/2025

“முதல் தொடுதல் முதல் இறுதி நிமிடம் வரை,
காலத்தால் கூட உடைக்க முடியாத பாசத்தின் பிணைப்பு.”